Teun is er!

Dat ons gezinsleven wat minder spectaculair is op het moment is een feit, maar dat is niet de reden waarom deze update zo lang op zich heeft laten wachten. We beleven genoeg, maar je moet nog steeds even de moeite en de tijd nemen om alles op te schrijven. In deze periode dat het gezin zonder pappa in Nederland verblijft, is dan ook het ideale moment om eens rustig te gaan zitten en alles op te schrijven.

Waar te beginnen is niet moeilijk natuurlijk! Onze lieve kleine Teun is op vrijdag 8 Juni om 826pm geboren in het King Edward Memorial Hospital in Subiaco. Als man kun je dit nogal eenvoudig opschrijven, maar vanuit een vrouwelijk oogpunt is dit natuurlijk minder makkelijk gedaan dan gezegd. Brech had al een paar dagen een rommelende buik en het leek af en toe, dat het echt weeen waren, maar toch ook weer niet echt. Op woensdagavond leek het echt te gaan beginnen, dus zijn we vroeg naar bed gegaan om nog even wat slaap te pakken. Het gevolg was dat we de volgende ochtend wakker werden en de weeen weg waren, dus weer niets gebeurd. Op vrijdag avond zag het eruit alsof hetzelfde verhaal ging plaatsvinden. Echter, het waren toch wel echte weeen en om 7pm hebben we het diner toch maar iets sneller naar binnen gewerkt en hebben we het dessert gelaten voor wat het was. Het gevolg was dat we om 730pm in het ziekenhuis waren, waar Brech dacht dat baby in de gang geboren zou worden. Gelukkig viel dat mee, maar om 826pm is Teun in de onderzoekskamer geboren omdat we de labor kamer niet meer gehaald hebben. Uiteindelijk heel snel dus.
Omdat we niet wisten wat het geslacht zou worden, was de ontdekking van het scrotum ook een mooie verrassing; nog een zoon! Uiteraard waren we heel gelukkig met onze Teun. Zijn tweede naam is Jan, waarmee hij vernoemt is naar zijn oom.
De kleine man had een lage bloedsuikerspiegel wat er toe leidde dat hij te slap was om goed te drinken, waardoor hij zich ook niet sterken ging voelen. Een beetje een downward spiral dus, dus moesten we hem met de hand proberen om zn eerste voedingen naar binnen te krijgen en werd zijn bloedsuikerspiegel elke paar uur gemeten. Na een paar dagen in het ziekenhuis werd geconcludeerd dat hij sterk genoeg was om naar huis te gaan, wat natuurlijk fantastisch was en een goede reden om de Nederlandse vlag uit te hangen.

Weken of eingelijk maandenlang hebben we Julius geprobeerd voor te bereiden op de geboorte van zn broertje of zusje waarbij we hem hebben verteld dat het dus belangrijk is dat hij lief moet zijn voor de baby en goed voor de baby moet zorgen. Hoe hij ging reageren was uiteraard een verrassing, maar nadat Julius een kado voor Teun had gekochten gingen we naar het ziekenhuis en hebben de broers elkaar voor het eerst ontmoet. Het moet gezegd worden dat Julius een voorbeeldige grote broer is voor Teun. Zeker nadat hij ook een autootje kado kreeg van Teun. Maar de grote broer rol heeft hij nu al uitstekend te pakken en hij roept de hele dag “mine Teun!” en wil zijn broertje kusjes geven of met hem spelen.

Een week voordat Teun geboren werd, was Oma in Australia aangekomen tot grote vreugde van ons allemaal, maar met name Julius die ook al snel de tas met kadootjes had ontdekt. Door het bezoek van Oma was zij danook de eerste na mamma, pappa en Julius om haar vierde kleinzoon vast te houden. Tante Tien en oncle Matty, zijn een paar dagen nadat Teun geboren was, ook nog op bezoek geweest, om met hun neven te knuffelen, wat voor Julius ook weer een hele belevenis was omdat ze lekker wakker kon maken om 600am, wat tijdens je welverdiende vakantie natuurlijk heerlijk is.

Onze Teun is een uitmuntende baby die heel ontspannen is, weinig tot niet huilt en veel slaapt. Op zich een combinatie waar je geen problemen mee kunt hebben. Tijdens de eerste weken van Teun’s leven was Oma nog bij ons bezoek, wat heel gezellig was en ook wel wat mogelijkheden voor flexibiliteit met zich meebrengt, dus pappa en mamma zijn wel een paar keer op pad geweest zonder kinderen.

Een paar maanden voor de geboorte van Teun hebben we ruim een week lang de grote vriend van Julius te logeren gehad. Het baasje van Bungles was naar Nederland en in ruil voor het vervoeren van een kiteboard mocht Bungles bij Julius logeren. Wat een feest om elke dag een jonge hond in huis te hebben. Elke ochtend om 630 met een slaperige Julius in de buggy en een fruitbun in zn hand kijken naar Bungles die keihard door het park rent, in het weekend lekker rennen over het hondenstrand en lekker kroelen met Bungles.

Na de logeer partij van Bungles kwam de familie Bose bij ons langs tijdens hun trip door Australia die begon aan de West Coast en verder ging langs de East Coast. Met een bezoek aan Fremantle en de plaatselijke brouwerij/ kroeg Little Creatures was hun reis op de juiste manier begonnen. Julius was als een ware gastheer in staat om Jasmijn rond te leiden door Western Australia.

Met ons tijdelijke visa in Australia (4 jaar) hebben wij duidelijk de status van allochtoon, wat bij de geboorte van een kind betekent dat hij of zij niet de Australische krijgt en dat de ouders ook de baby bonus niet ontvangen (ongeveer AUD 9,000). Nu maakt dit niet zoveel uit, maar als je met een baby wil reizen zal hij toch wel een paspoort moeten hebben en zal hij ook een visa moeten hebben om weer terug het land in te kunnen als je weer naar huis gaat.
Dat het proces van bijschrijven bij de verzekering, inschrijving in het geboorte register, het aanvragen van het paspoort en het regelen van een visa een papierwinkel was die niet begrijpen is, zal niemand verbazen, maar het was noodzakelijk omdat Brech met de boys einde Augustus naar Nederland zou reizen. Na ongeveer 15 doorbrengen in wachtkamers, 23 schijnbaar overbodige telefoontjes en 384 vervloekte ambtenaren was alles geregeld.

Einde Augustus ging het tijdelijke vrijgezellen bestaan van Klaasjan dan ook echt van start. Mamma en de boys gingen voor 5.5 weken naar Nederland om iedereen weer te zien en Teun voor te stellen. Dat je je met 2 kinderen in een vliegtuig op een trip van 22 uur af en toe wel een alleenstaande moeder voelt, zal niet raar klinken. Als je dan wordt geconfronteerd met de onkunde van onwelwillendheid van de KLM, zal het niemand ook als verrassing in de oren klinken dat de mannelijke flight attendant het moest ontgelden toen hij weigerde om een basinet voor Teun te regelen. Teun en Julius hebben zich op zowel de heen als de terug reis uitmuntend gedragen, dus los van de service van de KLM is de reis zeer goed verlopen.

In Nederland was het weerzien met de familie en alle vrienden een groot feest en met name de aandacht die de boys hebben gekregen was overweldigend. Dat je met een baby die nog borstvoeding krijgt toch wat beperkter ben in je doen en laten realiseerde Brechtje zich ook wel, dus dagenlange bachanalen waren tijdens deze trip helaas nog niet mogelijk.

Een van hoogtepunten van het bezoek aan Nederland was Brechtje haar deelname aan de Amsterdam Canal Swim waarbij 2km gezwommen diende te worden door de grachten. Het gerucht dat Maxima wellicht zou meedoen, heeft uiteraard geenszins bijdragen aan de motivatie om mee te doen. Gezegd moet worden Brechtje vlak voor Maxima over de finish ging en zo ongeveer door de Prins en de Prinsesjes uit het water werd getild. Het is mag begrijpelijk zijn, dat de spierpijn en liters doorgeslikt grachten water snel waren vergeten.

Eindelijk had Klaasjan alle tijd om zijn nieuwe bezigheid, Kitesurfen, eindelijk te kunnen promoveren tot hobby door goed te oefenen en zodoende niet langer door te hoeven gaan als lachertje van het strand. Echter, de goede seabreeze begint hier pas te waaien vanaf October/ November. Dus de keren dat hij dit goed konden oefenen waren op 2 handen te tellen. Ware het niet dat er wel echt een doorbraak is gekomen en het kitesurfen begint ergens op te lijken.

Tijdens de afwezigheid van de familie, was er gelukkig voldoende tijd om andere mannen dingen te doen, zoals een trampoline voor Julius opbouwen, een basket voor Julius neerzetten en een mini compressor kopen om de banden van de auto weer op te pompen na het 4x4 rijden. Zeer belangrijk dus allemaal.

Dit alles maakte dat de terugkeer van de familie des te leuker was, zodat Klaasjan goed kon zien hoe de boys waren gegroeid en konden we eindelijk weer met zn vieren er op uit trekken.

Al met al hebben we het zeker naar ons zin en zijn we klaar voor zomer die hier weer voor de deur staat. Om ons leven wat meer flexibiliteit te geven, zijn we nu bezig om een au pair te regelen. Tijdens de volgende update zullen we laten weten hoe ons dit bevallen is.

Groeten

Brechtje, Julius, Teun en Klaasjan